Tarihe İz Bırakan Şerife Bacı
Şerife Bacı, bugün biz güzel vatanımızda mutlu bir şekilde yaşayalım ve akşam sıcak yataklarımızda güven içinde uyuyalım diye kendi canını feda eden sayısız kahramanımızdan sadece birisidir.
Şerife Bacı nasıl tarif edilebilir ki? Ne yazsak az gelir ona.
Şerife Bacı;
– bir anne,
– bir kahraman,
– bir vatansever,
aslında daha fazlası.
Zor yıllardı Milli Mücadele yılları. Düşman vatanın bağrına, Ankara’ya kanlı hançerini batırmak ve Anadolu’yu işgal etmek için olanca gücüyle bastırıyordu. Türk ordusu, yıllardır cepheden cepheye koşan kahraman ecdadımız tıpkı Sarıkamış’ta ve Çanakkale’de yaptığı gibi vatanı korumak ve kurtarmak için elindeki kıt imkanlara rağmen olağanüstü bir direniş sergiliyordu.
Mustafa Kemal Atatürk’ün “Gözüm cephede kulağım İnebolu’da” sözüyle ifade ettiği gibi ordunun cephaneye acil olarak ihtiyacı vardı. Eğer cephane orduya ulaştırılamazsa Allah korusun söylemeye dili varmıyor insanın. İyi ama cephaneyi kim ulaştıracaktı orduya. Erkeklerin eli silah tutanları zaten cephede düşmanla vuruşuyordu. Geride yaşlılar, kadınlar ve çocuklar kalmıştı. O zaman daha fazla düşünmeye gerek yoktu. İstanbul’dan deniz yoluyla İnebolu’ya getirilen cephaneler geride kalan yaşlılar ve kadınlar tarafından Kastamonu’ya getirilecekti. Ancak yol zorlu ve soğuktu. Şerife Bacı henüz 9 aylık olan kızı Elif’in ismi gibi dimdik ayağa kalkmış “Vakit durup bekleme vakti değil!” diyerek kağnısı ve kızıyla birlikte İnebolu’ya gitmişti. Sonra beraberindeki köylülerle birlikte İnebolu’dan kağnıya yüklediği cephaneyi Kastamonu’ya bir an önce ulaştırmak üzere yola çıkmışlardı. Yol bir süre sonra çetin şartlarını bir bir ortaya koymaya başlamıştı. Kağnılar Küre Dağlarının karlı yollarını aşmakta zorlanmaya başlamıştı. Şerife Bacı zaman zaman bebeğini doyurmak için durarak kafilenin gerisine düşmekteydi. Öküzlerden biri zor koşullara dayanmamış ve yolda kalmıştı. Artık Şerife Bacı için şartlar daha da zorlaşmıştı. Ama mermiler bir şekilde Kastamonu’ya ulaştırılmalıydı. Yolda kalan öküzün yerine kendisi kalan tek öküzle birlikte kağnıyı ilerletmeye çalışmıştı. Bu sırada Elif bebek hem soğuktan hem de açlıktan sesi kısılırcasına ağlamaktaydı. Yağan kardan hem evladını hem de mermileri korumak için battaniye ile sarıp sarmalamıştı. Kağnıyı ilerletmek ve İstiklal Yolu’nu aşmak için çabalarken birden Elif’in sesinin kesildiğini fark etti fedakar Türk anası. Hemen koşup Elif’e bakmıştı. Evet çok şükür ki Elif yaşıyordu ama Şerife Bacı yavrusunun soğuktan ve açlıktan yorgun düşerek canını teslim etmek üzere olduğunu görmüştü. Artık bu dağ başında yapacak tek şey kalmıştı Şerife Bacı için. Kendisini, yavrusunu, kağnısını ve mermileri Allah’a emanet ederek bedeni ile yavrusunu sımsıkı sarmıştı. Şerife Bacı sadece yavrusunu mu sarmıştı? Hayır. Aslında yavrusuyla birlikte mermileri, tüm Anadolu’yu sarıp sarmalamıştı canı pahasına.
Aralarında Şerife Bacı’nın da olduğu kafileler Kastamonu Kışlasına gelmiş ve sayımlar yapılmıştı. Ancak bir eksik vardı. Şerife Bacı. Askerler bir karartının geldiğini görmüşlerdi. Hemen koşup baktılar ki gördükleri manzara yürekleri parçalamıştı. Bir kağnı üzerinde bir kahraman, bir anne vatansever donarak şehit olmuştu. O sırada battaniyenin altından bir bebek sesi gelmişti. Askerler hemen battaniyeyi kaldırıp baktılar ki ne görsünler Elif bebek ağlıyor, kağnının etrafında ise askerler… Aslında ağlayan tüm Anadolu’ydu.
Şerife Bacı bugün kurtarmak için canından vazgeçtiği vatan topraklarında huzur içinde uyumaktadır. Şerife Bacı ve isimlerini sayamadığımız kahramanlarımız sizlere minnettarız. Ruhunuz şâd olsun
Kaynak:
* https://www.aa.com.tr/tr/turkiye/turk-kadininin-kahramanlik-timsali-serife-baci/1397803
* http://www.kastamonu.gov.tr/serife-baci
Tarihe İz Bırakan Şerife Bacı
